Pozycja przy pracy stanowi bardzo istotny element, odpowiadający za naszą wygodę oraz sposób i zakres ruchu naszych rąk. Budując tzw. setup rysunkowy, czyli odpowiednią postawę, należy przede wszystkim pamiętać, by utrzymywać wyprostowany kręgosłup. Prosta sylwetka będzie odpowiedzialna za ustabilizowanie naszego torsu, tak by rysować głównie ręką. „Napieranie” całym ciałem jest bardzo częstym błędem u osób początkujących.
Rozpoczynając naukę rysunku w grupach początkujących, w roku bieżącym jak zwykle spotkałem się z osobami, które mają dużą trudność w narysowaniu prostej kreski czy np. prostej elipsy. Generalnie albo rysują nie płynnie „odcinkami” albo krzywo. Pierwsze założenia, które przyjąłem to fakt, że są to osoby ambitne i inteligentne, chcące rozwinąć swoją wiedzę rysunkową.
W drugim artykule dotyczącym porad plenerowych zajmę się narzędziami oraz niezbędnymi dodatkami, które są pomocne w „warunkach polowych”. Wybierając się na „wypad” plenerowy, warto ze sobą wziąć poniższe rzeczy. Napiszę o wszystkim, pomimo iż niektóre elementy są domniemane bądź nawet nieodzowne.1. Teczka rysunkowa formatem zbliżona do pracy, którą zamierzasz wykonać. Koszt jest niewielki (ok. 30 zł), ale duża pojemność.
W tym artykule, na wstępnie, powezmę jedno założenie, że osoba czytająca tekst uczestniczy lub uczestniczyła w kursie rysunku i ma opanowane podstawy perspektywy, światłocienia itd. Nie będę więc zajmował się tu sprawami związanymi z techniką rysunkową, bo i w czasie plenerów nie jest to najistotniejszy czynnik. Przed wyjściem należy odpowiednio zaplanować temat i miejsce. Jeżeli idziesz sam i jest to Twój pierwszy raz, nie wybieraj tematów ulicznych w centrum miasta.
W tym artykule opiszę świetny pomysł naszej koleżanki pracownianej Dominiki. Poszukując inspiracji do prac, plastycznych Dominika wymyśliła „instytucję” artfolderu. Szukając ciekawych grafik czy prac, które mogą posłużyć jako inspiracja czy element pracy rysunkowej (lub egzaminu) zapisujemy wszystkie ciekawe w specjalnym folderze dotyczącym tylko „tego” określonego tematu, który przygotowujemy.
Jedną z najważniejszych cech dobrego rysownika jest umiejętność wnikliwej obserwacji oraz syntetycznego traktowania tematu. Dla osób pracowitych i dobrze zorganizowanych mam dobrą wiadomość… a dla leniuchów złą. Jedyną metodą osiągnięcia wysokich umiejętności rysunkowych jest ciągłe ćwiczenie i obserwacja z natury.
Wiele lat temu — powiedzmy, że ok. 20 — tu, kiedy nie było jeszcze internetu, telefonów komórkowych i aparatów cyfrowych, a i ilość publikacji albumowych była niska, osoba przygotowująca się do wykonania pracy rysunkowej musiała się wykazać dużą pomysłowością i inwencją. Chcąc narysować amerykański samochód, można było na przykład wykonać zdjęcia ekranu telewizora (lampowego), wywołać je i posiłkować się rysując.
Co w rysunku jest najważniejsze? Kompozycja? Trafione proporcje i relacje pomiędzy elementami? Ciekawy pomysł, czy oddanie realności materiału? Obok tych wszystkich istotnych elementów, istnieje jeszcze jeden, tak banalny, że zbyt często pomijany podczas budowania koncepcji pracy rysunkowej.
