David Hockney urodzony w 1937 w Bradford (Północna Anglia), słusznie uznawany jest za jednego z najwybitniejszych współczesnych artystów. Wszechstronnie uzdolniony i nieustannie eksperymentujący, zajmuje się grafiką, rysunkiem, scenografią, fotografią. W ostatnich latach tworzy na tablecie. Jednak największe mistrzostwo osiągnął w malarstwie sztalugowym. Jest autorem portretów, pejzaży, dotyka również wątków autobiograficznych.
Jan Vermeer bez wątpienia, należy do grona najwybitniejszych i najbardziej tajemniczych artystów tworzących w epoce baroku. Urodzony w 1632 roku w Delft, przeżył zaledwie 43 lata, tworząc w tym czasie około 30 obrazów. Jest to skromne oeuvre, ale zaliczane do najbardziej znaczących w historii sztuki. Ten zapomniany przez stulecia malarz znany jest z obrazów o kameralnych formatach, na których przedstawiał proste sceny rodzajowe, najczęściej kobiety wykonujące rozmaite czynności np. nalewające.
Wielu wybitnych malarzy, tworząc przez całe lata interesujące, często bardzo ważne obrazy, czeka na powołanie do istnienia dzieła swojego życia. Do takich należy wybitny przedstawiciel francuskiego romantyzmu Theodore Gericault (1791 – 1824). Studia — paryska szkoła rysunku i malarstwa. Twórca scen batalistycznych, malarz koni, autor pełnych napięcia portretów ludzi obłąkanych (pacjentów szpitala psychiatrycznego), stworzył w 1819 roku Tratwę Meduzy.
Albrecht Dürer urodził się 21 maja 1471 roku jako syn węgierskiego złotnika, który osiedlił się w Norymberdze ok. 1455 roku. Albrecht miał osiemnaścioro rodzeństwa. Warto wspomnieć, że jego brat Hans był artystą na dworze naszego polskiego króla Zygmunta Starego. Albrecht początkowo był kształcony przez swojego ojca na złotnika w rodzinnej pracowni, później praktykował u norymberskich malarzy. Jego pierwsze istotne dzieło pochodzi z okresu, kiedy miał 13 lat.
Osoby zainteresowane studiowaniem wzornictwa ASP w Warszawie często poszukują odpowiedniego kursu, który pozwoli im przygotować odpowiednią teczkę, a zarazem zdać egzamin. Pierwsza wskazówka — raczej nie znajdziesz rozsądnego kursu / zajęć przygotowujących jedynie na "wzorki"... możesz oczywiście się nie zgadzać, ale tak w zasadzie jest. Powód jest taki, że na tę uczelnię dobrze jest mieć doświadczenie w tzw. rysunku klasycznym, architektonicznym i typowym dla warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Watykan — Bazylika Świętego Piotra wraz z placem. W miejscu, gdzie wcześniej istniał Cyrk Nerona tam, gdzie cesarze rzymscy stracili wielu chrześcijan, kilka wieków później, niejako symbolicznie, usytuowano jedną z największych bazylik Rzymu. Wczesnochrześcijańska świątynia wybudowana została przez Konstantyna Wielkiego ok. 325 roku jako memoriam nad grobem Świętego Piotra.
W połowie XVIII wieku pod Neapolem odkryto Pompeje, gdzie rozpoczęto szeroko zakrojone prace wykopaliskowe. Wydarzenie to rozpaliło do czerwoności umysły artystów i architektów drugiej połowy XVIII w. – spowodowało modę na antyk. Można powiedzieć, że to odkrycie było fundamentem dla mającej nadejść epoki klasycyzmu. Badacze sztuki i architektury, rytownicy, malarze przystąpili do eksplorowania tego i innych miejsc – analizując obiekty i rysując (lub rytując) w ramach grafik. Giovanni Battista
Maurits Cornelis Escher, czyli jeden z najsławniejszych holenderskich artystów XX w. Był grafikiem i malarzem zajmującym się iluzjami obrazu, żartami graficznymi oraz tzw. perspektywą niemożliwą. Warto zwrócić uwagę, że pierwszym artystą, który w sposób wyraźny, zastosował malarstwo iluzoryczne, był Michał Anioł, cztery wieki wcześniej. Z jego doświadczeń korzystali malarze epoki baroku, między innymi Andrea Pozzo, który z iluzji uczynił ideę dla swojego malarstwa.
